ଅଭ୍ର

ଉଡିବାକୁ ଇଛା ଦୂର ଗଗନେ

         ନିତି ଆଶା ବାନ୍ଧେ ଏଇ ମୋ ମନେ l

ଗର୍ବ କରି ହସି ଦେଲା ଆକାଶ

              କହିଲା ବାନ୍ଧୁଛୁ ମିଛେ ତୁ ଆଶ l

ସାଧାରଣ ଅଟୁ ତୁହି ମାନବ

                 ତଥାପି ଉଡିବୁ ଭାବୁଛୁ ନଭ l

ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ଉତ୍ତର ଦେଲି

            ଦେଖାନାହିଁ ଗର୍ବ ଉଞ୍ଚା ତୁ ବୋଲି l

ହସୁ ଅଛୁ ଆଜି ମୋର ଉପରେ

             ସମୟ ଆସୁଛି ଅପେକ୍ଷା କରେ l

ଉଡିବି ମୁହିଁ ଯେ ଦୂର ଗଗନେ

               ତୁହିବି ଦେଖିବୁ ନିଜ ନୟନେ l

ମାଟିକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ତୁହି କି

            ତଳକୁ ଚାହୁଁ ଯେ ମୁଣ୍ଡ ନଇଁ କି l

ତୋ ପରି ଅଛନ୍ତି ଅନେକ ଜନ

        ଦେଖିବେ ସମସ୍ତେ ଦିନେ ନା ଦିନ l

ପରିଶ୍ରମ ବଳେ ଛୋଟ ପିମ୍ପୁଡି

         ଇମାରତ ଚଢେ ସେ ଉଠି ପଡି l

ସାଧନା ବଳରେ ଟିକି ଚଢେଇ

         ସୁନ୍ଦର ବସା ଟେ ସେହି ଗଢଇ l

ନାହିଁ ମୋର ପାଖେ ସେ କୁନି ଡେଣା

   ଆଶା ମୋର ଉଞ୍ଚ ସ୍ବପ୍ନ ମୋ ଡେଣା l

ପହଂଚିବି ଯେବେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ

  ପାଇବୁ ତୁ ମୋତେ ତୋର ପାଖରେ l

ତୋହର ଛାତିକୁ ମୁହିଁ ଯେ ଚିରି

             ଉଡ଼ିବୁଲିବି ମୁଁ ଗଗନ ପୁରି l

ମୋହଠାରୁ ଶୁଣି ଏତିକି କଥା

       ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ଗର୍ବ ନୋଇଁଣ ମଥା l

କ୍ଷମା କରିଦେବୁ ରେ କୁନି ପିଲା

    ଆକାଶ ମୁଁ ମୋର ଆଖି ଖୋଲିଲା l

କରିବିନି ଆଉ କେବେ ବି ଗର୍ବ

         ବୁଝିଗଲି ମୁହିଁ ତୋ କଥା ସର୍ବ l

ପରିଶ୍ରମ ଆଉ ସାଧନା ବଳେ

    ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବୁ ତୁହି ମୋ କୋଳେ l