ଅଭିମାନୀ ଭକ୍ତ

ଅଭିମାନେ ଭକ୍ତ ମନ୍ଦିରେ ଯାଇ

ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ମୁଖକୁ ଚାହିଁ

ପଚାରିଲା ଆହେ କଳା କହ୍ନାଇ

କପଟିଆପଣ ଛାଡ଼ିଲୁ ନାହିଁ

ହାତ ଗୋଡ଼ ନାହିଁ

ବସିଅଛୁ ଚକା ଆଖି ମେଲାଇ |

ଡାକି ଡାକି ମୋଟେ ଶୁଣିଲୁ ନାହିଁ

ଦୁଆରେ ବସିଛି ତୋ ନିଘା ନାହିଁ

ମିଛେ ଜଗବନ୍ଧୁ ଅଛୁ ବୋଲାଇ

ଦୀନବନ୍ଧୁ ନାମ ବହୁ କିମ୍ପାଇ

ଦୟା ଚିତ୍ତେ ନାହିଁ

ଦୟାସିନ୍ଧୁ ନାମ ଅଛୁ ତୁ ପାଇ |

ବନ୍ଧୁଆକୁ ଦେଲୁ ସୁନା ଥାଳିଆ

ଦାସିଆ ହାତରୁ ନେଲୁ ନଡ଼ିଆ

ରଥରେ ବାନ୍ଧିଲା ତୋତେ ବଳିଆ

ଅରଜୁନ ରଥେ ହେଲୁ ହଳିଆ

ଭାବେ ଦେଲୁ ଖାଇ

ବିଦୁର ଘରେ ଶାଗଭଜା ଯାଇ |

କେତେ ଡାକିଲିଣି କଣ୍ଠ ଫଟାଇ

ପତିତପାବନ ଅଛୁ ଉଡ଼ାଇ

ଗାଳିଖିଆ ଦିଅଁ କମଳା ସାଇଁ

ଆସିଛି ଆଜି ମୁଁ ଶୋଧିବା ପାଇଁ

ଅଭିମାନେ ଧାଇଁ

ଗାଳିଦେବି ଦେଖୁ ବଳିଆ ଭାଇ |

ଶବରୀଠୁ ମୁଁ କି ହିନୀମାନିଆ

ଗଜ ଠାରୁ କି ମୋ ମୂର୍ଖ ପଣିଆ

ମୃ୍ଗୀଠାରୁ ଭକ୍ତି ଭାବେ ତଳିଆ

ଜଇଆ ଭଳିଆ

କବିଟିଏ ହେବି ଇଚ୍ଛା କାଳିଆ |

ଆଜି ଯଦି କଥା ନହେବୁ ତୁହି

ତୋ ଘରେ ଜଳିବ ମୋହରି ଜୁଇ

କରୁଛି ଶପଥ ତୋ ଗୀତା ଛୁଇଁ

ପାଦ ପଡ଼ିବନି ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଭୂଇଁ

ହାତେ ତୋତେ ପାଇ

ସବୁ ରାଗ ଆଜି ଦେବି ଶୁଝାଇ |