ଅଭିମାନ

ପକ୍ଷୀ ଟିଏ ମଧ୍ୟ ଉଡ଼ି ପାରେ ନାହିଁ

ଦୁଃଖ ଋତୁ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ ,

ଅସହାୟ ଫୁଲ କି ' ଶୋଭା ପାଇବ

ଜୀବନର ମୂଲ୍ୟ ସରିଗଲେ ।

ଏ ଛାର ଜୀବନ ଜୀବନ୍ତ ମରଣ

ରୋଗ ଜ୍ଵାଳା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜର୍ଜରିତ ,

ପ୍ରାରବ୍ଧ ପୂର୍ବର କହଇ ସଂସାର

ଚିର ଦିନ ସେ , ଯେ ସନ୍ତାପିତ ।

ବ୍ୟଥା ,ବେଦନା ଯା ' ଚିର ସହଚର

ହଜିଲାଣି ନିଜ ପରିଚୟ ,

ଧୂଳି ଲାଗିଲାଣି ଜୀବନ ପୋଷାକେ

 ଆଖିରେ ମୋ' ଖାଲି ତପ୍ତ ଲୁହ ।

ନିଜ ପରିଚୟ  ବିବର୍ଣ୍ଣ ହେଲାଣି

ଶ୍ୱାସ ରୁଦ୍ଧ ଭରା ପରମାୟୁ ,

ସ୍ମୃତି ସବୁ ବିଷ  ବାଷ୍ପେ ଛଳ ଛଳ

ହୃଦୟରେ ଭାଙ୍ଗେ କୋହ ଢେଉ ।

ଭାଗ୍ୟର ବିଧାତା କାହିଁକି କେଜାଣି

କରିଛନ୍ତି ଭାଗ୍ୟେ ଅଭିମାନ ,

କି' ଦୋଷେ ଲାଞ୍ଛିତ ଅବଳା ଜୀବନ

ଏ' କି ତୁମ ବିଧିର ବିଧାନ ??

ଅସହାୟ ଯେବେ ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ପାପଠୁ‍ଁ ପୁଣ୍ୟର ବ୍ୟବଧାନ,

ବିଧିର ବିଧାନ  ଅର୍ଗଳି ଭିତରେ

ରହିଗଲା କିଛି ଅଭିମାନ ।

ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ଆଶ୍ରିତ ବ୍ୟଥିତ ପ୍ରାଣରେ

ପ୍ରଶ୍ନ ମୁଁ ' କରୁଛି ହେ ! ମାଧବ ,

ନଥିଲା କି କିଛି ବିବଶତା ତୁମ

ଭାଗ୍ୟର ବିକଳ୍ପ ମୋ' ଆୟୁଧ ??