ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସୁଖ

ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସୁଖ    ସାଉଁଟିବା ପାଇଁ

   ନିତ୍ୟ କରୁଥାଏ ଆଶା l

ବିଦଗ୍ଧ ପରାଣ    ସହଇ କଷଣ

   ପରିପ୍ରକାଶେ ନାହିଁ ଭାଷା ll

ମେରୁଦଣ୍ଡ ସିନା    ନଇଁପଡେ ତାର

    ବିଶାଳ କୁବ୍ଜକୁ ବୋହି l

ଦମ୍ଭଯେ ତାହାରି    ବଜ୍ରପରି ଟାଣ

    ବାଧାବିଘ୍ନ ସବୁ ସହି ll

ଶରୀର ଭାରିଠୁ   ପରିବାର ଭାର

   ଯାଉଥାଏ ତାର ବଳି l

ଆତ୍ମୀୟଙ୍କ ମୁଖେ    ଯୋଗାଇବି ଅର୍ଣ୍ଣ

    ବିତୁଥାଏ ଦିନ ଭାଳି ll

ଅବେଳରେ ପିତା     ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ

   ତାପରି ଅଭାଗା କେହି?

ବୋଝ ବୋହିବାକୁ    ଅଟେତାର ଜନ୍ମ

   ସତେକି ଲେଖିଛି ବିହି ll

ଯାତନା କଷଣ      କରିଣ ଭୂଷଣ

   କରୁଥିଲା ତାର କର୍ମ l

ସିଲେଇ କରିଣ    କରଇ ପ୍ରତିପୋଷଣ

   ଶିକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରେ ଭାରି ନାମ ll

କେତେଯେ ରଜନୀ    ବିତିଗଲା ତାର

  ନିରତେ ଲୋତକ ପିଇ l

ଖୁସିର ଉଲ୍ଲାସେ    ଭରିଗଲା ପ୍ରାଣ

   ଚାକିରୀ ଖଣ୍ଡିଏ ପାଇ ll

କେତେଅବା ଦୁଃଖ    ଦେବଜେ ଦଇବ

  ଏଇଯେ  ଆନନ୍ଦର ଶୁଭାରମ୍ଭ l

ଭୁଲିଯାଇ ସର୍ଵ    ଦୁର୍ଦ୍ଦିନକୁ ମୋର

   କରିବି ନବ ଆରମ୍ଭ ll

ଖୁସିପୁଷ୍ପ ତାର    ବିକଶିବା ଆଗୁ

    ଅଦିନରେ ପଡେ ଝରି l

ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସୁଖ     ସାଉଁଟିନ ହେଲା

   କାଳଆଗେ ଗଲା ହାରି ll