ଏକଲା ପକ୍ଷୀର କରୁଣ ଗାଥା

ମୁଁ ' ଯେ ନିରିମାଖୀ ସାଥୀହୀନ ଦୁଃଖୀ

       ନୀଡ଼ ହଜା ନିରୀହ ପକ୍ଷୀଟିଏ ,

ଜଣା ନାହିଁ ମୋତେ କେ ଦେବ ଆଶରା

     ଯାପିବି ରାତି ଟା ପାହିବା ଯାଏ । 

କିଏସେ ଶୁଣିବ ଅନ୍ତର ବେଦନା

      କା 'ସାଥେ କହିବି ମନର କଥା ,

ମନର କୋହକୁ ମନରେ ମାରିଛି

       ଭାବିଲେ ଲାଗଇ ହୃଦୟେ ବ୍ୟଥା ।

ଆଖିର ଲୁହକୁ ଛାତି ତଳେ ଧରି

      ଦୁଃଖରେ କଟୁଛି ମୋ ରାତି ଦିନ ,

ସ୍ଵାର୍ଥପର ଏହି ମଣିଷ ଜାତିଟା

     ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଛି ମୋ 'ସୁନା ସପନ' ।

ଗଛ କୋରଡରେ ଦେଇ ଥିଲି ମୁହିଁ

       କୁନି, କୁନି ଦୁଇ ସୁନ୍ଦର ଅଣ୍ଡା ,

ବୁଝିବା ଆଗରୁ କାଟିଦେଲା ଗଛ

      ଶିରୀ ହୀନ କରି କରିଲା ଲଣ୍ଡା ।

ଅଣ୍ଡା ଦିଓଟି ମୋ' ତଳେ ପଡ଼ି ଫାଟି

    ବୋହି ଚାଲିଗଲା ମୋ ' ଆଖି ଜଳେ ,

ସାଥୀ ହଜିଗଲା ନିମିଷ ମାତ୍ରକେ

       ସେଦିନର କଟା ଗଛର ତଳେ ।

ସେ ଦିନୁ ଗଗନ ତଳେ ମୁଁ ଖୋଜୁଛି 

      ଡେଣା ଦୁଇଟି ମୋ ଥକି ଗଲାଣି ,

କିଏ ଦୋଷୀ ଆଜି ମୋ' ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ପାଇଁ 

     କୁହ ହେ ଆକାଶ କୁହ ଧରଣୀ ।

ଏ ମଣିଷ ଜାତି ଏତେ ସ୍ବାର୍ଥବାଦୀ

      ହୋଇଲାଣି ଏବେ ବଡ଼ ନିଷ୍ଠୁର ,

କେହି ବୁଝୁନାହିଁ କେହି ଶୁଣୁନାହିଁ

      ପଶୁ, ପକ୍ଷୀଙ୍କର କରୁଣ ସ୍ଵର ।

ଆଖି ଲୁହ ଆଜି ଆଖିରେ ମରୁଛି

      ଭସା ଵାଦଲରେ ଘୁରି ବୁଲୁଛି ,

ନୀଡ଼ ହରା ପକ୍ଷୀ ନୀଡ଼ ଖୋଜି ଖୋଜି 

     ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ମୋର ଦିନ କଟୁଛି ।