ଆଉ ଥରେ ଭାବି ଦେଖ

ଏଇ ଛୋଟ କଥାଟାକୁ ସହିପାରିଲନି,

କେତେ ବଡ କରିଦେଲl

କାନିରେ ଗଂଠି ପକେଇ, ସାଇତି ରଖି ତାକୁ

ଏତେ ଦୂରେ ଚାଲିଗଲ ll

ପରସ୍ପର ଆମ ହାତଗଢାର ସଂସାର

ତାକୁ କ୍ଷଣକେ ଏପରି ଜାଳିଦେବ !

ନା ଧୂଳି ରେ ଗଢା, ନା କାଚରେ ଗଢା

ଖେଳି ସାରି ଏମିତି ଭାଙ୍ଗି ଦେବ !!

ଯାହାର ବା ଥାଉ ଦୋଷ, ସହୃଦୟେ,

କ୍ଷମା କି କରି ନପାରିବ !

ଅନ୍ୟର ଉପରେ ସବୁ ଭୁଲ ଲଦି ଦେଇ

ଆଗ ପଛ କିଛି ନ ଭାବିବ ll

ଏତେ ଶୀଘ୍ର ମନ ଭରିଗଲା ତୁମ

ସବୁକୁ ଗୋଡରେ ଆଡେଇ ଦେଇ l

ଚାଲିଗଲ ଏତେଦୂରେ ଥରେ ହେଲେ

ଫେରିତ ଚାହିଁଲ ନାହିଁ ll

ଦେଖିଥିବା ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ କଣ ସତ ହୋଇ ପାରେ ?

ଏତିକିକି ଜାଣ ନାହିଁ l

ନିଜ ଇଛାରେ ସବୁ ମିଳି ଯାଉଥିଲେ

ଏତେ ସମସ୍ୟା ହୁଅନ୍ତା କାହିଁ ll

ଜୀବନର ଗାଡି ଗୋଟିଏ ଚକରେ

କେବେ ଗଡି ପାରେ ନାହିଁ l

ଚେଷ୍ଟା କରି, ପଛ କଥା ଭୁଲି, ପାରିବକି ଚାଲି ସାଥେ

ଆଉଥରେ ହାତରେ ହାତ ମିଶାଇ ll

ଗୁରୁଜନ ମାନେ ଅଭିଜ୍ଞତା ଓ ଜ୍ଞାନ ରୁ

ଯାଇଛନ୍ତି ପରା କହି l

ସଂସାର ଭିତରେ ଘର କରିଥିଲେ

ପଥର ପଡିଲେ ସହି ll