ଆଲୋ ନାଗାବଳୀ

      

କଳକଳ ନିନାଦିନୀ ସଦା ଛଳଛଳ,

ହିମଭଳି ସୁଶୀତଳ କାଚକେନ୍ଦୁ ଜଳ; 

ଅତିକ୍ରମି କେତେ ବନ ପ୍ରାନ୍ତର ଶଇଳ,

ରାୟଗଡକୁ କରିଛୁ ତୋର କ୍ରୀଡାସ୍ଥଳ।

ଆଲୋ ନାଗାବଳୀ

ସାଥୀ ହୋଇ ରହିଥିବୁ

ନ ଯିବୁ ବଦଳି ।

କଳାହାଣ୍ଡି ପାହାଡରୁ ଆସିଛୁ ବାହାରି,

ବାଟେ ଭେଟିଛନ୍ତି ତୋତେ କେତେ ଯେ ସୁନ୍ଦରୀ;

ଝଞ୍ଜାବତୀ ବେଗବତୀ ଶିରୀକୋଣା ପରି,

ନଦୀ ରୂପୀ ନାରୀମାନେ ତୋର ସହଚରୀ ।

ଆଲୋ ନାଗାବଳୀ

ଈର୍ଷାକରି କାହା ସାଥେ

କରିବୁନି କଳି ।

କଇବର୍ତ୍ତ ଜୀବିକା ତୁ ରଜକ ଜୀବନ,

ପ୍ରେମିକର ପ୍ରେମିକା ତୁ ଭାବୁକର ମନ;

କୋଳରେ ତୋ ବଢୁଛନ୍ତି ନାନାଜାତି ମୀନ,

ଜଳରେ ତୋ ଗଢିଅଛି କୂଳେ କେତେ ବନ।

ଆଲୋ ନାଗାବଳୀ

ରାଣ ଅଛି କୂଳ ଲଙ୍ଘି

ଯାଅନା ଉଚ୍ଛୁଳି ।

ଓଡିଶାରେ ଖେଳିଖେଳି ଯାଉ ଆନ୍ଧ୍ରଦେଶ,

କଲ୍ଲେଇପାଲୀ ନିକଟେ ହୁଏ ତୋର ଶେଷ;

କେବେ ତେଲୁଗୁଣୀ କେବେ ଓଡିଆଣୀ ବେଶ,

କେବେ ଶାନ୍ତ ସ୍ବରୂପିଣୀ କେବେ କରୁ ରୋଷ।

ଆଲୋ ନାଗାବଳୀ

ଥଟ୍ଟା ପରିହାସ ଶୁଣି

ଯିବୁନି ତୁ ଚଳି ।

କାଗଜକଳରୁ ଜାତ ଯେତେକ ମଇଳା,

ସବୁ ଆଣି ଦେହରେ ତୋ ହେଉଅଛି ବୋଳା;

ହଜିଲାଣି ସୁନ୍ଦରତା ହେଲୁଣି ଦୁର୍ବଳା,

ଶୁଭ୍ରକାନ୍ତି ରୂପ ତୋର ଦିଶିଲାଣି କଳା ।

ଆଲୋ ନାଗାବଳୀ

ମଣିଷର ଭୁଲ ପାଇଁ

ଦେଏନା ଲୋ ଗାଳି।

ଆମ ସରକାର ଏବେ ଯୋଜନା କଲେଣି,

ଆମ ଭାଈ ଭଉଣୀ ବି ସୁଧୁରି ଗଲେଣି;

ଜଳ ପ୍ରଦୂଷଣ ଲାଗି କେତେ ଯେ ମଲେଣି,

ନିଜ ନିଜ ଭୁଲ୍ ସବୁ ବୁଝି ସାରିଲେଣି ।

ଆଲୋ ନାଗାବଳୀ 

ଠାକୁରଙ୍କ ପାଶେ ଆମେ

କରୁଅଛୁ ଅଳି;

ପୂର୍ବ ଗଉରବ ପାଉ

ପ୍ରିୟ ନାଗାବଳୀ ।