ଆଖି ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ଧ

କାମାତୁର ଜନ ଆଖି ଥାଇ ଥାଇ ଅନ୍ଧ

ତାହାରି ଆଖିରେ ସୁନ୍ଦରତା ଦିଶେ ମନ୍ଦ ।

ଭଲକୁ ଖରାପ ଖରାପକୁ ଭଲ ଲାଗେ

କଥାରେ ଅରାଜି ବହୁ ଧପବାଜି ସୃଜେ ।

କ୍ରୋଧ ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ପ୍ରଭୃତି ଦୂଷିତ ଭାବ

ତାହାଠି ରହଇ ଅତି ଖରାପ ସ୍ୱଭାବ ।

କଦର୍ଯ୍ୟତା ତାକୁ ଭଲ ଲାଗେ ନିତି ସଦା

କଥାରେ କଥାରେ ଅତି କ୍ରଧେ ମାରେ ଚିଲ୍ଲା ।

ସମାଜରେ ନିଜ ପ୍ରଭାବ ପକାଇ ଚାଲେ

ନାନାଦି ଅଦ୍ଭୁତ ନୃଶଂସ ଲୀଳା ବିରଚେ ।

ସହି ବା ସଂଭାଳି ପାରେ ନାହିଁ ସେହି କେବେ

ନିରତ ଉନ୍ମତ୍ତ ଥାଏ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଗରବେ ।

କାମନା ପୂରଣ ନହେଲେ ବହୁ ଜିଙ୍ଘାସା

ଘେନି ନାନା କ୍ଷତି ସାଧନ ଲାଗି ସହସା ।

ଦୁଷ୍ପ୍ରବୃତ୍ତିରେ ସେ ରତ ଦୁର୍ବାର ଲାଳସା

ମେଣ୍ଟି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ  ହୋଇ ଥାଏ ଲୋକ ହସା ।

ଦୁର୍ଗୁଣ ଆହ୍ୱାନ ଘେନି କରେ ଦୁରାଚାର

ଦୁର୍ବାର ଲାଳସା ଅନଳ ଜଳେ ପ୍ରଖର ।

କାମନାର ସ୍ପୃହା ଆହା କେଡେ ଭୟଙ୍କର

ବହୁ ନୀରିହ ଓ ନିଷ୍ପାପ ତାର ଶିକାର ।

ହୋନ୍ତି  ହନ୍ତସନ୍ତ କରି ଅବିରତ ମାରେ

ଅଲାଜୁକ ଭାବେ ବଞ୍ଚଇ ବୃଥା ସଂସାରେ ।

ଦୁରନ୍ତ ପିପାସା ପୀଡ଼ିତ ହୋଇ ତା' ମନ

ଆଖି ଥାଇ ଥାଇ ଅନ୍ଧ ଭାବରେ ଜୀବନ ।

ଯା ପାଇଁ ସେ ନିତି ନାନା କୁକର୍ମ ସାଧିଣ

ବିଭୀଷିକା କମ୍ପେ ଶଙ୍କିତ ସବୁରି ପ୍ରାଣ ।

କରି ଚାଲି ଥାଏ ମଣିଷ ଜୀବନ ଯାତ୍ରା

ଜନ ସମାଜରେ ବଢେ ତାର ପାପ ମାତ୍ରା ।

ଆଖି ଥାଇ ଅନ୍ଧ ସାଜି ବହୁ ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି

କରି ଚାଲି ଥାଏ ଆପଣା ସମୃଦ୍ଧି ବୃଦ୍ଧି ।

କିନ୍ତୁ ଦିନେ ତାର ନୟନ ନ ଫିଟେ କାହିଁ

ତୀବ୍ର ପିପାସାର ଭୟଙ୍କର ପରିଣତି ।