ଆକାଶ

ଆଖି ପାଏ ନାହିଁ ସୀମା ଯାର କେବେ

ଅନ୍ତହୀନ ପରିିସୀମା

ଅନନ୍ତ ଅସୀମ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ସିିନା

ଅଦୃଶ୍ୟ ନୁହେଁ ସେ ଜମା ।

କବିର କଳ୍ପନା ଭାବୁକ ଭାବନା

କାନଭାସ ସାଥେ ତୂଳୀ

କବି ସିନା ଜାଣେ ଆକାଶ ଅନ୍ତର

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗ ତୋଳି ।

ସବୁ ଧରେ ବୋଲି ଧରଣୀ ସିିନା ସେ

ଆକାଶ ର ନାମ କାହିଁ

ସୂର୍ଯ୍ୟ,ଚନ୍ଦ୍ର,ତାରା ମୋ ବକ୍ଷରେ ପରା

ମୋ ପାଇଁ ତ ଖରା ଛାଇ ।

ସଭିଏଁ କହିିିିବେ ବିଶାଳ ହୃଦୟ 

ଆକାଶ ଟେ ଯାଆ ହୋଇ

ଆକାଶ ର ଦୁୁୁଃଖ ମେଘ ଛାଡିିଗଲେ

ସଂଜ ଆସେ ଯେବେ ନଇଁ ।