व्रण इतके अंतरी
व्रण इतके अंतरी
दिलेस कां तू मजला
व्रण इतके अंतरी
नको नाट्य सांत्वनाचे
घाव लागती जिव्हारी..
हाती गुलाब घेताना
बोच जाणवे काट्याची
जाणशील कां वेदना
माझ्या पोळल्या मनाची..
गोठलेल्या जाणिवांना
आता ना तमा कशाची
मागे सोडून उसासे
वाट चालतो नव्याची