विरहकाव्य-प्रीत

नकोस विसरू प्रित माझी

धुंद प्रेमाचे हे जीवनगाणे

दोन जीवांचे मिलन होता

नको तक्रारीचे गाऱ्हाणे

मिळता सहवास सख्या

गेलास सोडून दूर देशी

पाखरा परी वाट पाहते

क्षण विरहाचे मीच सोशी

पूर येता तुझ्या आठवांचा

भिजते अश्रूंनी ती उशी

सय तुझी नित्य येतसे

बदलते रात्रभर मी कुशी

देशप्रेम आठवुनी मनांशी

विसरलास माझा जिव्हाळा

प्रेरणा घेऊन राष्ट्र भक्तांची

गेलास देऊनी मज उन्हाळा

वाट पाहते त्या क्षणांची

तू दिलेल्या प्रेम रात्रीची

लवकर परतून ये सख्या

शपथ तुला आपल्या प्रीतीची

विवाह वेदीवर घेतल्यास

प्रेमभराने तू आणाभाका

विरह वेदना देऊन गेलास

नको मनात शंकाकुशंका