Library
Profile
तिचे लावण्य
तिचे लावण्य
कालची ती रात्र
चिंब भिजली होती
अन् त्याच रात्री
ती मला भेटली होती
तिच्या त्या केसांना स्पर्श करण्या
थेंब किती आतुरले होते
ओठही त्यांचा स्पर्श होता
किती लाजले होते
तिचं लावण्य असंच होतं
प्रत्येकाला सुखावणारं
कितीही दूर गेलं तरी
तिची एक मिठी मागणारं
त्या रात्री ती अशी भिजली
भिजून ती दिसत जशी बिजली होती
पाहून तिचे ते लावण्य
खरी बिजली आभाळातच थिजली होती
न राहवून तिला म्हटलं
तू मखमल त्या फुलांची
तू बहर तो लावण्याचा
तुला उपमा देऊ कशाची
मी अर्थ लावू कशाचा
हे ऐकून मिटून घेतले तिने लोचना
मुखी दाटली नभाची नि
लीमा
मिटले तरी मिटेना नयनांतील प्रभा
हरवून तिच्या नेत्रांत मी असा अविचल उभा
खरोखरच त्या रात्री चंद्र चांदणी
उतरले तिच्या चेहर्यात होते
ओठांत बरसला वरूण
अन् आकाश लोपले तिच्या डोळ्यंत होते
त्या रात्रीच्या स्मृतींची पाने पुन्हा आठवू लागली
डोळ्यांत माझ्या वरूणाची सर दाटली
सुगंधी तिचा स्पर्श आठवला असा
बेधूंद तिच्या मिठीत मी हरवलो जसा
त्या रात्रीत तिचे वर्णन करणारे
सारे शब्द हे या कवितेत मांडले
मांडले ते शब्द नव्हते
होते परि शब्दांत लावण्य ना मांडले
मांडले ते लावण्य कसले
मांडण्या लावण्य सारे संदर्भ फसले संदर्भात सारे शब्द तुटले
तुटले तरी लावण्य मांडण्या मला शब्द ना सुचले...
