वेळ सरते-सरते

सुई मागं सुई घड्याळात फिरते।

जिंदगानी चार दिस,वेळ सरते-सरते।।

इथे एका जन्माची एकच हे खेप

जो जे काही करील इथच भरते ।

घामाची कमाई,भलं एक काम

दौलत करोडोची बेकाम ठरते ।।

कष्टाचा एक घास,घोटभर पाणी

हक्काचे दोन श्वास,जीनं सफल करते।।

भट्टीत तापून घेतो जो आकार

यशाचा साकार, निर्झर तो झरते।।

जिंदगी येनं-जानं,समय खरं सोनं

सद उपयोगानं झोळी सुखानं भरते।।

सत्य अधिष्ठान,ज्यात समाजाचं भान

ज्ञानाच्या सागरात ती प्रतिभा तरते।।.

शिवकवी कवितेत खरं-खरं ते पेरते।

हे जीवन सरते, पण जगनं ऊरते।।...