वेदना

साक्ष अग्नी फेऱ्याची घेऊनी

का गं गेली मला आगीत टाकुनी

मन ही मन मनामध्ये हसुनी

का गं गेली मला सजणी सोडूनी

सात जन्माच्या फेऱ्या घालूनी

का गं गेली मला एकटं सोडून

जीवाला जीव तुझ्या देणारा

डोळ्यातून निघते अश्रुच्या धारा

संसार तुझ्या संगे थाटला

का गं जीव तू माझा बाटला

काळजाला फुटला आता घाम

वदनी शब्द निघते आता राम

अखंड सौभाग्याचं लेणं पुसूनी

कमरेला पदर लाऊनी

घाव काळजावर घालूनी

गेली खेळ आयुष्याचा करूनी

दान करून तुझे रुप

देवा खुलले हे फूल

उघड्यावर टाकुनी

कशी केली रे भुल