वाट समतेची

युद्धाच्या आणि बुद्धाच्या वाटेवर स्तंभीत 

थांबायचे की चालायचे आहे संभ्रमात 

वाटेच्या जाळ्यात अडकले पूर्णतः

सुखाच्या मृगजळात सापडले मी

स्वप्नांचे कलेवर नयनात होते

प्रभातीचे कोवळे रंग क्षितिजावर होते

अंधारले विश्व काळेशार ढग दाटून आले

विजेच्या कडकडाटात भेदरले मी

नदीच्या किनारीचं शांत खोल डोह होता

गोड सुखाचा मज भारीच मोह होता

तरंगाच्या दिशेने ओघात चालले

झपाटलेल्या सावलीने उध्वस्त झाले मी

करुणामयी चित्ताने बुद्ध हसले

स्वर्णपताका घेऊनि महामानव दिसले

सावरून पोखरल्या डोंगराला

किरणे कोवळी वाचावयास सरसावले मी