उपकार माझ्या रमाईचे
उपकार माझ्या रमाईचे
फाटक्या लुगड्यात
थाटला गरिबीत संसार
रक्ताचे करून पाणी
सोसला अत्याचाराचा मार
चिमटा देऊनी पोटाला
बनली नवकोटींची माय
अपार वात्सल्याचा झरा
रमाई दुधावरची साय
भीमाला दिले बळ
परदेशी शिक्षण घेण्या
खंबीर सदा पाठीशी
संकटांवर मात करण्या
जातीपातीचा दूजाभाव
लोकं करीत होती स्वार्थाने
तरी सोडला ना धीर तिने
राहिली लढत निस्वार्थाने
स्वतः उपाशी राहून
लेकरांना घास भरविले
अशिक्षित असली जरी
चांगले संस्कार तिने दिले
अर्धांगिनी बॅरिस्टराची
म्हणुनी नव्हतं तिला गर्व
कित्येक दुःख , यातना भोगत
उभारले माणुसकीचे पर्व
तेजोमय सूर्याची
जणू थंडगार सावली
त्यागमुर्ती माता रमाई
दीन दलितांची माऊली
शेण , दगड झेलत अंगावर
केला उध्दार दलितांचा
न खचता टाकले पाऊल पुढे
राखीत मान बाबासाहेबांचा
तिच्या निस्सीम कष्टाची
गाजली सर्वत्र किर्ती
उपकार माझ्या रमाईचे
ठरली त्यागमूर्ती