सुख

लोकं बोलतात

ते एका फांदीवर टिकत नाही..

ऐकण्यात आलंय

ते सहजा सहजी दिसत नाही..

म्हणूनच निघालो "सुख" शोधायला

ते कसे दिसत असेल हे पाहायला..!!

सुरू केला प्रवास अन् मी पाहिले

भेकेने व्याकुळ झालेला 

एक उघडा बोडका छोटा मुलगा

रडता रडता

निरखून पाहू लागला आकाश

अन् पिंजलेल्या ढगांतून

चित्र विचित्र विविध आकार

हसवू लागले त्यास

तो विसरला भूक आणि रमला त्यात..!!

काही क्षणात ढग विरून गेले

लेकरू भुकेने पुन्हा रडू लागले

तिथून उठले, झाडाखाली बसले

इतक्यात एक फळ वरून पडले

अन् लेकरू खुदूखुदू हसले..!!

आता भूक मिटली त्याची

आणि माझा प्रवासही संपला

मी फिरलो पुन्हा माघारी

मज दाखवून दिले त्या लेकराने

की मी उगाच भटकतोय दारोदारी

खरे तर

सुख असते आपल्याच शेजारी..!!