शेतकरी बाप

उन्हा तान्हात राबतो माझा शेतकरी बाप

दिला कुणी रे याला जग पोशिंद्याचा श्राप

भुका राहतो जगाचे पोटभरण्यासाठी

शेतकरी असणे हाच का रे त्याचा पाप

ढवळ्या - पवळ्या ला घेऊनी 

काळ्या मातीत तो घाम गाळतो

मिळत नसे रे फुरसत दोन घास खायला

पाणी पिऊन दिवस रात्र काढतो

निसर्ग असे मित्र तर कधी असे तो शत्रू

कधी दुष्काळ तर कधी पाऊस अवकाळी 

कर्ज फेडणे त्याला कधी रे जमले नाही

सावकारापुढे पसरत असे तो खाली झोळी

खाल्ली नाही कधी सुखात भाकरी

राब राब राबूनही सावकाराचीच चाकरी

कुणासमोर मांडावी आपली ही व्यथा

झाडावर लटकत दिसे बापाची रे कथा