आयुष्याच्या वाटेवरती

अश्रूंची फुले झाली

तर कधी फुलांचे अश्रू झाले

जीवघेई या जीवनी मानवाच्या

पदरी आता काटेच आले 

आयुष्याच्या या वाटेवरती

सुख दुःखाचे वावटळ आले

कधी त्यात स्वतः ला सावरले

तर कधी त्यात सर्वस्वाला वाहले

न भेटला कोणी वाली

ज्याने खरा मार्ग दाविले

दुःखाचे डोंगर चढता चढता

कधी आयुष्याला यमलोकी टेकले

कधी हा देह जमिनीत गडतो

पाहतो वाट बसलो आहे

आज नशिबाला दोष न देता

मीच माझ्या कर्मावर हसलो आहे...!