रंग

बऱ्याचदा अस होत,

काहीच नाही सुचत

शब्दांचे हवे ते रंग

कवितेत माझ्या नाही उतरत

पण साथ सोडत नाही मी,

कधी माझ्या शब्दांची

शब्द असतात माझे कधी,

आभाळ भरून निळा,

तर प्रेमात बुडालेला गुलाबी

सृजनाचा रंग हिरवा,

तर कधी सूर्यास्त केशरी

कधी दुःखाचा काळा,

कधी घननिळा जांभळा

रंगात रंगून मग कविता माझी,

सजते, धजते न्हावून निघते