रान-कविता कवी-संजय र. सोनवणे

चला रानात फिरायला 

हिरव्या भाज्या पाहयला 

काळ्या आईच्या रानात 

हिरव्या भाज्या आणायला 

असे निसर्गाचे देणे 

काळ्या मातीत बहरले 

 जीव त्यांचे अंकुरले 

वरदान पाऊस ठरले 

हिरव्या भाज्याना शेतात 

न्हाऊ घातल्या पाऊसानं 

पावसाळी पाणी जणू 

त्यांचे अमृता समान 

मानवाला लाभते वरदान 

मळे फुलतात हिरवेगार 

भाज्या उभ्या दिमाखात 

सांगे खा रे भरपूर 

न्यारी चव भाजीची 

वाटते खूप अवीट 

तिच्या विविध बहिणी 

राही करून एकजूट 

कधी दगडात फुलतात 

कधी मातीत फुलतात 

मातीच्या अतूट मैत्रीने 

आयुष्य मजेत जगतात 

कधी रानमाळावर दिसे 

कधी हिरव्या डोंगरावर दिसे 

जिथे सुंदर जीवन 

तिथे त्यांचे आयुष्य वसे 

दरवर्षी भेट माणसांची 

नाती जपली मानवाची 

माणसाच्या आयुष्यात 

तेजस्वी रुपात दिसायची 

हिरवी ताजी भाजी 

शाकाहारी असे आहार 

माणसाचे आरोग्य जपते 

खायला खूप चवदार

हिरवे मन जपते 

हिरवे हृदय जपते 

किती मोहक मन !

सदा जगासाठी खपते