प्रपंच

संसाराच्या जात्यावर

अहोरात्र जुंपवले

तन मन झिजवूनी

घरकुल फुलवले

विसरले सहज स्व 

नित्य नवे शिकताना

हाती धुपाळ उरले

निज निखारे होताना

स्वप्न-धागे उसवले

जखमांना शिवताना

हसू ओठांशी विरले

वेदनांना सोसताना

मोती सुखाचे सांडले

वेचलेले झाकताना

ओघळत्या ऊरीं दाटे 

ठाव मनीचा घेताना

संसाराची दोन चाकं

दमलीत धावताना

गेले आयुष्य सरुनी

विसाव्याला शोधताना

🔸🔹🔸💠🔸🔹🔸🌿

      *स्वप्ना साधनकर*

             (मुंबई)