प्रीतीचं पाखरू .

दुःख ठेवलं साठवून आत , 

फुरसत मध्ये बघीन म्हणून . 

बांध फोडून निघालं आता , 

डोळ्यांच्या कडा दाटवून . 

ओघळ , ओघळून आले , 

दाटून दुःख अनावर . 

आकाशाच्या डोळ्यांतूनही , 

घन बरसले घनघोर . 

बरसून गेल्यावर, दुःख ; 

लख्ख लख्ख उजाडल . 

पुन्हा एकदा प्रीतीचं पाखरू , 

त्याच फुलावर थबकलं .