प्रेम कहाणी

गंध ओलेत्या मातीचा

आला घेऊनिया वारा

मेघ  गर्जना  करती

संगे पावसाच्या धारा

रान सारे ओले झाले

झाडपाला ओलाचिंब

दिसे वाहत्या पाण्यात

आभाळाचे प्रतिबिंब

होती ओलेत्या अंगाने

नार उभी आडोशाला

मन  उंडारलं  खोंड

कसं सावरावं त्याला

मन भारीच ओढाळ

नको तिकडे पळते

काया भिजली पाहून

पुन्हा  नजर  चळते

होता  नजरा  नजर

सखी हळूच लाजली

खळी गालाची पाहून

कळ  हृदयी उठली

गूढ  भाषा  नजरेची 

तिला कशी उमगली

आम्र वृक्षाच्या साक्षीने

प्रेम  रसात  भिजली