पहिलं प्रेम ...!

धुक्याची सकाळ

त्या वयातच छान असते

जेंव्हा लांबून पहिलं प्रेम

येताना दिसते

हूर हूर गडबड

आवरण सावरण

डोक्यावरून हात फिरवण

आणि आवंढा गिळण

सार अवती भवतीच विश्व

क्षणात गायब होणं

आणि आतल्या आत

प्रेमाच्या घंटा वाजण

आली आली पासून

गेली गेली प्रयन्त सारच

अचंबीत करणार आणि

उरात कायमच ठसणार

आज तसच झालं

धुकं चांगलंच पडलं

सार जसच्या तस आठवलं

खरचं खूप बरं वाटलं

म्हंटल प्रत्येकानं प्रेम

जरूर करावं

त्या प्रेमाचं गोड ओझं घेऊन

सुखाने जीवन जगावं

सफल विफल प्रश्न अलाहीजा

पण फलश्रुती इतकी गोड

अमृतही झक मारते

जेंव्हा कोठेही आठवणींना

मिळते निसर्गाची जोड ....!