महाराष्ट्रात राहता ना

सक्ती नाही कोणावर,

तुम्ही मराठी बोलावं

अरे अमृताची गोडी

थोडी कचाकुन तर बघावं

गोडी मध्ये थोडी सवड

काढून तर बोलावं

माझा भाषेचे गुणगान 

मी मारे पर्यंत गातच राहावं

आम्ही तुमची भाषा बोलावं

तुम्ही आमची भाषा बोलावं 

माझी बोली 

समझाय बाबा वाणी कड्क आहे.

मुखी समजल्यावर आई वाणी मावं जाई

भली रुजलीना ह्रदयात, 

 तर आतडी कोतळयाला पण वेड लावेल.

थोडा माज सोड तुझ्या जीवाला पण घोर लावेल..

लोकांच्या गोंडीत उभ शोधनारे

स्व:ता कुडकडत मरतील

बोली भाषा जप भादरा तरच

मराठी भाषेचे अलंकार उरतील 

कोणी दुसऱ्यांनी जपावा हा अनमोल ठेवा

कोण्या दुसऱ्यावर थोपवावा हा रत्न जडा

आपल्या आकलच कधी फुटणार घडा

बोलत नाही आपली बोली 

मोठ्याच्या पंगतीत बसायची घाई 

आण म्हणे मराठी राष्ट्र भाषा का?

होहीना ग बाई...