माझ्या मनाचे आभाळ
माझ्या मनाचे आभाळ
माझ्या मनाचे आभाळ
येती सरींवर सरी
मिसळती किरणांची
लड तयात सोनेरी
फुले डौलामधे धनू
रंग खुलती अंबरी
मिळे धरेला अंबर
मन खुलते अंतरी
माझ्या मनाच्या आभाळी
येती काळ्या घनमाला
मोर फुलवी पिसारा
मोद होतसे मनाला
माझ्या मनाच्या आभाळी
ज्वालाग्राही तप्त झळा
मन पोळतसे माझे
दुःख वेदनांच्या कळा
असे मनाचे आभाळ
कधी हसते रडते
आसू हसूंचा संगम
हेच जीवन असते