खुनी खंजीर

तुझ्या आठवात माझे आयुष्य केव्हाच संपून गेले

स्वतःसाठी जगणे हे खरेतर आजवर राहून गले

मला दिलेल्या जखमांना मी कधीच विसरलो नाही

हृदयातील खंजीर कधीच कुणास दिसला नाही |

दिलेल्या जखमांचा मी कधी लिलाव मांडला नाही

उगाच जखमांना कधी मी कुरवाळीत बसलो नाही

काळजास माझ्या होती सवय त्या खुनी खंजीराची

काढून खंजीर बाहेर हृदयास मी विरह देणार नाही |

मी गेल्यावर काढू नका खंजीर मम हृदयातून बाहेर

वाहणारे रक्त पिण्यास टपलेत माझेच काळीज चोर

माझ्या मृत्यूचे दु:ख खचितच त्यांनाही असणार नाही

धारोष्ण ऋधीर पिण्याचे सौख्य मुळी सोडणार नाही ||