हे धुंद चांदणे

नभी उगवला चंद्र असा

निशेचा रंग निळा जसा

झाडांची पानेही निजली

निद्रेच्या गर्तेत अवनी भिजली

सारा माहोल वाटे कसा शांत

शितल छायेत रात्रीची उजळली कांत

नयन, नायानांशी जणू जडले

मिठीत येण्यास दोन तन भिडले

तिला काहीतरी सांगायचे होते

शांत ओठ तिचे, हात सुद्धा रिते

काहूर दाटून आले तिच्या मनी

जणू, धरती शहारली भेटीस गगनी

श्वासांचा अनोखा दरवळे येथे रंग

प्रणयांचे क्षण असोत आपल्या संग

गात राहावे वाटते, हे मंद गाणे

ते सखे, बघ, क्षितिजी दाटले............

................ हे धुंद चांदणे