गेले दिवे विझूनी
गेले दिवे विझूनी
अभ्यास माणसांचा मी पाहिला करूनी
शोधात आपल्यांच्या पणतीस पेटवूनी
एकेक पान होते माझ्याच माणसांचे
दावून पाठ गेले मी पाहता वळूनी
होते सुखात जेव्हा सांगे बड्या खुशाली
दुःखात मग कळाले गेले किती पळूनी
अंधार सारताना मज साथ काजव्यांची
वाटेत पेटलेले गेले दिवे विझूनी
आकाश तारकांनी होते नटून वेडे
तो चंद्र रूसलेला गेला कुठे निघूनी?