गौळणी म्हणती यशोदेला
गौळणी म्हणती यशोदेला
गौळणी म्हणती यशोदेला । कोठें गे सांवळां ।
कां रथ शृंगारिला । सांगे वो मजला ।
अक्रुर उभा असे बाई गे साजरी ॥१॥
बोले नंदाची आंगणीं । मिळाल्या गौळणी ॥धृ॥
बोले नंदाची पट्टराणी । सद्गदेत होउनी ।
मथुरेसी चक्रपाणी । जातो गे साजणी ।
विव्हळ झाले मन वचन ऐकोनी ॥२॥
अक्रुरा चांडाळा । तुज कोनी धाडिला ।
कां घातां करुं आलासी । वधिशी सकळां ।
अक्रुरा तुझे नाम तैशीच करणी ॥३॥
रथीं चढले वनमाळी । आकांत गोकूळीं ।
भूमि पडल्या व्रजबाळी । कोण त्या सांभाळी ।
नयनींच्या उदकांनें भिजली धरणी ॥४॥
देव बोले अक्रुरासी वेगें हांकी रथासी ।
या गोपींच्या शोकासी । न पहावेंमजसी ।
एका जनार्दनीं रथ गेला निघोनि ॥५॥
