सांवळा श्रीकृष्ण राखितो गाई
सांवळा श्रीकृष्ण राखितो गाई
सांवळा श्रीकृष्ण राखितो गाई ।
वेधियलें मन आमुचें तें पायीं ॥१॥
नवल लाघव न कळे ब्रह्मादिकां ।
वेदश्रुतीं शिणल्या ठक पडलें सकळिकां ॥२॥
साही दरुशनें वेडावलीं जयासाठीं ।
खांदी घेऊनी कांबळा गोधन राखी जगजेठी ॥३॥
एका जनार्दनीं ब्रह्मा गोकुळीं उघडें ।
पाहतां चित्त तेथें वेधलें ॥४॥