गैरसमज

राग जर असेल मनात 

खोटे ऐकलेले पण तिथे खरे वाटते चुकीचे जरी नसलो आपण 

तरी चुकीचे असल्याचे भासते  

होते सत्य मग दिसेनासे 

मनी चादर अंधाराची ओढल्या जाते बिना संवादाचे वाद होतात 

किरणे विश्वासाची कुठेतरी अडल्या जाते  

अर्थहीन गोष्टीशी स्वार्थ उगीच जोडला की तिथे गैरसमज आणखी वाढल्या जाते

साधे बोलण्याला ही फाटे फुटतात 

 प्रेमळ नात्याला देखील कुठेतरी तडा जाते

फक्त एक गैरसमज

 चूक कोणाची, आणि शिक्षा कोणाला? क्षणात सारे संपून जाते एका ठिणगीने आभाळ हे सारे पेटल्या जाते

 करावा थोडा विचार 

बदलून कौल मनाचा 

होईल घट्ट वीण नात्यांची प्रयत्न असावा एक दीर्घ श्वासाचा थोड समजून घेण्याचा, 

थोड समजावून सांगण्याचा 

 विचारांच्या खुर्चीखाली मनमर्जीपणा नमवला की तेथे समंजसपणा दिसतो

 प्रश्न असतो फक्त विश्वासाचा