दुष्काळी शेतकरी...!

का रे तोडली तू आभाळाशी जमिनीची नाळ

सारून गेला सारा काळ तरी सुनंच आभाळ

फळ म्हणून पडे फक्त त्याच्या झोळीत दुष्काळ 

कुठे लिहिलं भाग्य तू त्याचं रितंच कपाळ

कसे जमवेल धन लग्नावयाच्या त्या पोरी

नाही साठवलेलं काही त्याची कोरीच तिजोरी

सुन्या आभाळासोबत डोक्यावर त्याच्या कर्ज 

त्याने फुटक्या नशीबा किती वेळा द्यावा अर्ज.....?