चाकरमानी

गावच्या घरी यायची आता सर नाही. .

कोळ्याच्या जाळ्यात अडकल्या नात्यांचा एक मेळ नाही. .

जुन्या आठवणींत रमतो असा कोणी एक नाही ..

आणि आतून बंद पडलेल्या घराला कुलुपाची गरज नाही...

ढगाळलेल्या वातावरणात जेव्हा नभ दाटून येतात. .

सर येता-येता आडोश्याची मात्र सोय नाही. . .

उगाच भांड्यात पडतो जीव, नकोश्या नात्यात. .

कारण, उपडी पडलेल्या भांड्याला पावसाच्या थेंबाची आता आस नाही. . .

रुपयाची आता किम्मत कवडीमोलची. . .

नूतनीकरण च्या जागी खरी गरज आहे घरास घरपणाची . . .

आंबा, फणस, काजी आता फक्त नावपूरतेच झाडाच्या टांगणीला. . .

एकटा म्हातारा जीव खन्दा घराच्या सोबतीला. . .

घराला दुरून पाहणे इतकीच हौस मौज काय ती उरली आहे. .

गराजवंतांच्या पदर खाली असून पण चिरा ठोकून तो ठाम उभा आहे. . .

हुरहूर होते जीवाची ! भेदरलेल्या भिंती पाहून प्रत्येक क्षणी;

तरी मधुर निघते वाणी, जेव्हा येतो घरी माझा चाकरमानी. . .