बनूया प्राणीमित्र

गेले होते मी झूमध्ये

फिरायला मुलांसवे

तिथे पाहिले अनेक

प्राणी मी हं नवेनवे

      गोरीला एक मोठासा

      चालत होता ऐटीत

      आवडला तो मला

      पहिल्याच त्या भेटीत.

अंगावर केस जाड

पायापेक्षा लांब हात.

एकटा बसला होता

केळीचे कातडे खात.

       जरा नाही घाबरला

       मला पाहून येताना

       केळी मात्र लपवल्या

       मी जवळ बसताना.

मानवसदृश्य कपी

शाकाहारी आहे खरं

माणसाळलेला प्राणी

मनमिळाऊ आहे बरं

       करू लागला नकला

       उर बडवू लागला

       बोलता बोलता मग

        मोठ्याने रडू लागला.

सावरून स्वतःलाच

कर्मकथा सांगितली

जातिसाठी माझ्याकडे

'स्पेस' त्याने मागितली.

        ठरवले मी मनाशी

        सर्कस ना बघायची

        गोरिला नि इतरांची

        वनी सोय करायची.

निर्धार पाहून माझा

गोरिला झाला आनंदी

मजेने खेळू लागला

खेळ त्याचा स्वच्छंदी.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

   एक रचना माझी

  शीला अम्भुरे बिनगे

      (साद)

   परतुर, जालना