बहरली प्रीत नव्याने...

सुख दुःख हे आपले एकच आता जाहले...

माझे माझे असे काहीच ना उरले...

जन्म नव्या जीवाचा पण आपणही नव्याने तेव्हा जन्मलो ...

बावऱ्या या आपल्या प्रीतीला पुन्हा एकदा नव्याने जगलो...

बहरत मग गेली प्रीत ही अजुनी ...

नवीन स्वप्नं बघण्यात झालो पुन्हा एकदा दंग ....

वेलीवरच्या फुलांनी झाले आपले आयुष्य सुगंधी...

चिवचिवनारी पाखरे बघून होत राहिलो आनंदी...

घरटे होऊ लागले हळूहळू अजुनी सुंदर आणि सुबक ...

केसांमधल्या चंदेरी छटा दिसू लागल्या एकमेकांना...

प्रेम आपले परिपक्व झाले ही देऊन सुंदर भावना...

पिल्ले लागली आता उडू , 

आकाशात मोठी भरारी लागली घेऊ ...

घरटी आता शांत झाली...

चिव चिव ती थांबली ...

आता सुरू झाली खरी खंत ...

तुझ्या माझ्या संसाराचा जणू होऊ लागला अंत...

झाडांवरची सुंदर फुले आणि किलबिलाटाने पक्षांच्या...

पुन्हा एकदा पडलो आपण प्रेमात एकमेकांच्या...

जुने सगळे दिवस ते रंगीत...

आता पुन्हा अनुभवायचे...

एकमेकांच्या साथीने जीवन सुंदर जगायचे...

बावरी ही प्रीत आपली ...

हृदयाच्या कप्प्यात होती जपलेली...

आज तिच्याच साथीने...

सारे पुढचे आयुष्य बहरेल आनंदाने...!