अबोल वेदनेची व्यथा...

अबोल वेदनेची व्यथा ,

शब्दावाचुन गीत उरले,

रंगले रंगात कधी ते ,

मनाचे कागद कोरे राहिले ...

सोबतीने भारावुनी,

हसतांना मी हरवले,

ओसरून ती छाया ,

पानांचा पाचोळा झाले...

असंख्य प्रश्न डोळ्यात,

तुटतांना मनाला केले ,

तु तोडले नात्याला तेव्हा,

शब्दही तिट तीट तुटले...

मी ऐकटी अशी ही,

तुझ्या आठवणीत जळले,

तुला हसतांना पाहून,

का? मी सुखावले ...

तू जिथे आहे सुखी रहा,

मी प्रेम खरे खरे केले ,

मीही जगणे शिकून जाईल,

आज तुला पाहून शिकले...