आई

कवितेचं शीर्षक : आई

    वेदनेनंतरची पहिली आरोळी

 आरतीच्या वेळी वाजवली जाणारी टाळी,

   सुखदुःखाच्या वेळी अश्रू ढाळी

  चैतन्य पसरविणारी गुलाबी कळी

              म्हणजे आई..............

    खचलेल्या मनाला प्रेरणा देणं 

     डोळ्यातील आसव पुसणं,

    उदास असताना खुदकन हसवणं

       स्वार्थाचा दर्प नसणं

             म्हणजे आई..............

   जग द्वेष करतं तेव्हा कुशीत घेणं

  कठीण आयुष्याचा प्रवास सोपा करणं,

         प्रेमाचा झरा

  ठायी ठायी फुलवणारा गुलमोहर अंतरा

            म्हणजे आई...............

        परीसारखी दिसते

       देवासारखी भासते,

   संकटात सावलीसारखी उभी राहते

    आयुष्याचं नंदनवन खुलवते

            म्हणजे आई...............

     वास्तवाचं भान करुन देते

      संवेदनशील मन जपते,

     अज्ञानातून ज्ञानाकडे नेते

पोटच्या गोळ्याला इजा झाली असता ह्रृदयातून

    उसळते

           ती म्हणजे आई..............

        ज्ञानाचा कळस

     जीवसंजीवनी देणारी तुळस,

     कुटुंबाचा पवित्र कणा

     कठोर नियमांचा बाणा

            म्हणजे आई.................

         झाडाचं हृदय 

       असणारी सोबतीण,

       आयुष्याची चौकट 

      रेखाटणारी कलावंतीण

             म्हणजे आई.................

                  कवयित्री,

                - मयुरी कदम.