മാതൃത്വം

കണ്മണീ പൈതലേ,

നോവറിഞ്ഞു നേടിയ  നിൻ മുഖമൊന്നു കാണുവാൻ..

ആ കുഞ്ഞിളം കാലിൽ ഒന്ന് മുത്തുവാൻ..

ആ പാൽപുഞ്ചിരിയിൽ സ്വയം മറന്നിടുവാൻ..

താരാട്ടിൻ ഇണം മൂളി നിന്നെ ഒന്ന് ഉറക്കുവാൻ..

നീ എന്നിലെ അമൃത് നുകരും നിർവൃതിയൊന്നു പുൽകുവാൻ

കൊതിച്ചോരൻ മുൻപിലായി

നിശ്ചലമായി നീ  ഭൂജാതൻ ആയത്  എന്തെ..

എന്നുളിലെ സ്നേഹപാലാഴി അറിയാതെ  നീ പോകയോ

വീണ്ടും വരിക  കുഞ്ഞേ

എന്നിലെ മാതൃത്വത്തെ പൂർണമാക്കാൻ