കൂട്ടുകാരൻ

എനിയ്ക്കുമുണ്ടായിരുന്നു 

ഒരു കളിക്കൂട്ടുകാരൻ 

ഊണിലും ഉറക്കത്തിലും 

എന്നോടൊപ്പം ചരിച്ചവൻ 

എന്നുടെ മുഖമൊന്നു വാടിയാൽ 

അവൻ തന്റെ നനുത്ത കരങ്ങളാൽ 

തഴുകീടും കുളിർ തെന്നൽ പോലവേ 

ഞാനോർക്കുന്നു സുവ്യക്തമായി 

മാമക ബാല്യകാലം ആരും കൊതിക്കുന്ന 

ആനന്ദത്തിൻ കൽക്കണ്ട കാലം 

എനിക്കു അസ്ഥിത്വം നൽകിയ പ്രിയ സഖാവേ 

എന്നുടെ കുസൃതികൾ നീ മറന്നുവോ 

 നിഷ്കളങ്കതയുടെ വിളനിലമെന്നും 

വെള്ളാമ്പൽ പൂവുപോലുള്ള ബാല്യമല്ലോ 

ഒരു വേള മറന്നു പ്രിയ മിത്രമേ നിന്നെ ഞാൻ 

ജീവിത പ്രാരാബ്ധ കൊടും ചൂടിനാൽ 

ഇന്നിതായെൻ കഴലുകൾ തളരുന്നു 

നിന്നെത്തേടി പ്രിയ മിത്രമേ 

ഓടിച്ചാടി കാടുകാട്ടിയ ബാല്യ കാലം 

ക്ഷണാൽ മറക്കുവാൻ നിനക്കാവുമോ 

വസന്തകാല വാസരങ്ങളിൽ നാം 

തേനൂറുന്ന മാങ്കനികൾ ഭുജിച്ചതും 

സ്വരമടയോളം കുയിലിനു വാശിയാൽ 

എതിർപാട്ടു പാടിയതും നീ മറന്നുവോ 

കണ്ണാരം പൊത്തിക്കളിച്ചതും തലപ്പന്ത് -

കളിച്ചതും പട്ടം പറത്തി രസിച്ചതും 

മറക്കാൻ കഴിയുമോ സുഹൃത്തേ...

 

ചെറു കാടുകളിലെ തെച്ചിക്കായും കട്ടാരയും 

ആവോളം നുകർന്നതും തമാശകൾ പൊട്ടിച്ചതും 

സുഖദുഃഖാദികൾ സമമായി പങ്കിട്ടതും 

നീ മറന്നുവോ... മറക്കാൻ കഴിയുമോ 

നവവർണ്ണ രാജികൾ കളിയാടിയ ബാല്യം 

കാലം തട്ടിപ്പറിച്ചല്ലോ രാക്ഷസ കരങ്ങളാൽ 

ഒരുനാൾ അതിർത്തി കാക്കുവാൻ പോയ 

നിൻ വിശേഷങ്ങളെന്തേ ഞാൻ അറിഞ്ഞീല 

എവിടെയാണേലും ചാരത്തണയുന്ന നിൻ 

വരവെന്തേ മറന്നു പോയോ

ഒരുനാൾ ഞാനറിഞ്ഞു ഞെട്ടിത്തരിച്ചു 

ഇനിയൊരിക്കലും കണ്ണീരൊപ്പാൻ വരാത്ത 

തൻ പ്രിയ മിത്രത്തിൻ സുഖ നിദ്ര.. 

ഒരിക്കലും ഉണരാത്ത സുഖ നിദ്ര.. 

ക്ഷമിക്കുക കൂട്ടുകാരാ... ക്ഷമിക്കുക 

ജീവിത പ്രാരാബ്ധ ശൈലം പേറിയ ഞാൻ 

മറന്നല്ലോ പ്രിയ മിത്രത്തെ... മറന്നു പോയല്ലോ