ಗಿಳಿಯ ಅಳಲು

 ಜೀವ ಪನಕಿಟ್ಟು ಜೀವಿಸಿದ್ದೆ ಅಣ್ಣ

ಇನ್ನೆಲ್ಲಿ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವೆ ನನ್ನ

   ಬರಿಬರಿಯಾಗಿ ಬೇಡುವೆನು ಎಂದೂ

   ನನ್ನೊಮ್ಮೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ಎಂದು

ಚಿನ್ನದ ಪಂಜರ ಬೇಕಿಲ್ಲ

ನಾ ಮನುಷ್ಯನೇನೂ ಅಲ್ಲ

    ಕೆಲಸ ಮಾಡದೆ ಅನ್ನ ಏಕೆ

    ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ನಮಗೆ ಓಕೆ

ತಾಯಿ ಕಾಣಿಸಿದ ಪ್ರೀತಿ 

ತಂದೆ ಕಲಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿ

     ಬಲಗದೊಂದಿದ್ದ ನನ್ನ ಸಂಗಾತ 

     ಬರಡಾಯಿತಲ್ಲ ನಾನೀಗ ವಂಚಿತ 

ಮರ ಗಿಡಗಳಲ್ಲಿ ಚಿಗುರಿದೆ ಫಲವು 

ಕಷ್ಟ ನಷ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಿದೆ 

ಈ ಮನವು 

     ನಲಿದಾಡುತ್ತಿದೆ ಬಲಗ ಗೊಂದಲದಿ 

     ಈ ಜೀವವೆಂದೂ ಪಂಜರದಿ 

ಹುಟ್ಟು ತಾಯಿಯನೊಮ್ಮೆ ಕಾಣಲು 

ಮನ ಬೇಡುತ್ತಿದೆ ಹೊರಗೋಗಲು 

      ಓ ನನ್ನ ಯಜಮಾನ 

      ತೋರಿಸು ನೀ ಗುಣಗಾನ