પ્રેમ એક ઋણાનુબંધ
પ્રેમ એક ઋણાનુબંધ
તારા વગર જે વિતે છે એ ઉંમર છે,
તારી સાથે જે વીતશે એ જિંદગી હશે.
એવું કહેવાય છે કે સફળતા દરમિયાન દસ આંગળી દ્રારા પાડવામાં આવતી “તાળીઓ” કરતા…નિષ્ફળતાના સમયે એક આંગળી દ્રારા લૂછવામાં આવતા “આંસુ” વધારે “મુલ્યવાન” છે.
આવું જ કંઇક થયું પ્રણવના જીવનમાં. અને અહીંથી શરુ થઇ પ્રણવની રાવન Ra.one બનવાની શરૂઆત. મીનાક્ષી એને માટે મિત્ર, ફિલસૂફ અને માર્ગદર્શક બની ગઈ હતી. મીનાક્ષીએ જણાવ્યુ કે પ્રણવના રસ્તામાં ઘણી મુશ્કેલી હતી એ કાયમ કહેતો મિનાક્ષી, મારા જીવનમાં મુશ્કેલીનો પહાડ છે. તું મારા જીવનમાં આવી સુખી નહિ થાય, મને મારા હાલ પર છોડી દે. ત્યારે મીનાક્ષીએ કહ્યું; ”પ્રણવ, સંબંધ, પ્રેમ અને દોસ્તી કદી પણ વૃદ્ધ થતી નથી, જિંદગીના અંતિમ મુકામે તેમજ જિંદગીના અંતિમ શ્વાસ સુધી થઇ શકે છે. હું મારા શ્વાસો તને આપીને પણ જીવાડીશ તને. પણ એક વાત તારે મારી માનવાની છે તારે દારૂ, સિગારેટ અને ગુટખાનું વ્યસન છોડવું પડશે. હું તને મદદ કરીશ. પ્રણવ માટે મુશ્કેલ તો હતું પણ અશક્ય પણ નહોતું. એનો આત્મ વિશ્વાસ બુલંદ હતો. અને એણે મિનાક્ષી અને પોતાની જાતને વચન આપ્યું કે તે તમામ વ્યસન છોડીને જ બતાવશે.
પ્રથમ ગ્રાસે મક્ષિકા જેવી શરૂઆત થઇ.એના શરીરે એની વિરુદ્ધ વિદ્રોહ કરવાની શરૂઆત કરી. ઘણા વ્યાસનો એણે પાળી રાખ્યા હતા. એટલે એકાએક શરીર પણ માને એવું નહોતું. અને એના શરીરે રીતસરનો બળવો પોકાર્યો. લીવર ઇન્ફેકશનની શરૂઆત થઇ. અને એના શરીરના બાકીના તંત્રોએ પણ સાથ આપવાનું બંધ કર્યું. એકાએક બધું એક ઝાટકે છોડવાથી એને હોસ્પીટલમાં દાખલ થવાનો વારો આવ્યો. એક વહેલી સવારે પ્રણવે મીનાક્ષીને ફોન કર્યો;” મને પેટમાં જોરદાર દુઃખાવો ઉપડ્યો છે. હું કદાચ....” અને બાકીના શબ્દો આંસુમાં વહી ગયા. અને મિનાક્ષી હોસ્પીટલમાં દોડી ગઈ. અને એનો હાથ પકડી ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડતા કહ્યું, "પ્રણવ,ધીરજ રાખ તને કંઇ નહિ થાય. તારી મને ખૂબ જરૂર છે.
આ સમાજને તારા જ્ઞાનની ખુબ જરૂર છે. જો તને કંઇ થયું તો હું સાવિત્રી બનીને તને યમરાજા પાસેથી પણ પાછી લઇ આવીશ.” પણ ઈશ્વર પણ એમની દોસ્તીની અને પ્રેમની પરીક્ષા લેતો હતો. પ્રણવની દિવસે ને દિવસે હાલત બગડતી જતી હતી.
એક સમય એવો આવ્યો કે જયારે એના મલ્ટી ઓર્ગન ફેઈલ થવા માંડ્યા. એને આઈસીયુ માં દાખલ કરવો પડ્યો. છેવટે પ્રણવ હિંમત હારી ગયો. અને એણે મિનાક્ષી ના ખોળામાં માથું નાખીને કહ્યું, “મીનું, હું હવે નહિ બચી શકું. હું મરી જ જઈશ. મારી એક વિનંતી છે મીનું, મને તારા હાથથી છેલ્લું પાણી પીવડાવી દે અને મારા મૃત્યુ બાદ ગંગા જળ પણ તું જ પીવડાવજે. તારા હાથમાં મારો હાથ લઈને મારે છેલ્લો શ્વાસ છોડવો છે. ગુડ બાય મીનું..” અને એ નાના બાળકની જેમ રડવા લાગ્યો. પહેલા તો મિનાક્ષી ડરી ગઈ. એણે પ્રણવને માથે હાથ ફેરવીને કહ્યું, “ પ્રણવ તને કંઇ જ નહિ થાય તેં કોઈનું ખરાબ નથી કર્યું. ઈશ્વર તને જરૂરથી બચાવશે. બસ તું હીંમત નહિ હાર તારી જીજીવિષા ટકાવી રાખ.” અને આટલું બોલતા તો એ પણ રડવા લાગી. કોણ કોને આશ્વાસન આપે ?? ચારેય આંખોમાં ચોમાસું બેસી ગયું હતું.
આંસુઓનું પુર આવ્યું હતું. અને અંતે પ્રણવ કોમામાં સરી પડ્યો. પણ મિનાક્ષી હિંમત હારી નહિ એણે દવા સાથે દુવાઓ માંગવાનું શરુ કર્યું. અંતે મીનાક્ષી એને વધુ સારવાર માટે મુંબઈ લઇ ગઈ. આમ તો એ યમસદનના દ્વારે પહોંચી જ ગયો હતો ને એક દિવસ ચમત્કાર થયો અને એ કોમામાંથી બહાર આવ્યો. મિનાક્ષીની દુવાઓ ફળી. સાચો પ્રેમ જીત્યો એમની પવિત્ર દોસ્તી જીતી. મિનાક્ષીના પ્રેમની કુખેથી નવા પ્રણવનો જન્મ થયો.
આને શું કહીશું ? પ્રેમ એક ઋણાનુબંધ...સ્તો ! - અને પ્રણવે શરૂઆત કરી , એના નવજીવનના “આરોહણ”ની મિનાક્ષીની સાક્ષીએ.