વેદનાના વમળો

ઉરમાં ઉઠતાં સ્પંદને લખાય કવિતા:

સળવળતી લાગણીએ રચાય કવિતા. 

હૈયાથી હોઠ સુધી નાવી, રહી અવ્યક્ત જે;

શબ્દોની સરવાણી ફૂટે ને રચાય કવિતા. 

ઊગતા સૂર્યના પ્રથમ કિરણે ખીલે પ્રકૃતિ;

મ્હેંકતા વન ઉપવને કંડારાય કવિતા.

તૃષાતુર સૂકી ધરતીની રડતી તિરાડો પર;

વર્ષા બુંદોની મીઠી ખુશ્બુએ મ્હેંકાય કવિતા.

જોઈ ભોજન કાજ ભૂખથી ટળવળતું કોઈ;

હૃદયથી નીકળે આહ! ને આલેખાય કવિતા. 

જોઈ પીડા અન્યની નિજ હ્રદય રડે;

આંખથી આંસુ સરે ને રચાય કવિતા.

દર્દનો દાવાનળ ભીતરમાં સળગે;

વેદનાના વમળોએ સર્જાય કવિતા.