વાદળનું વ્હાલ

વાદળે વરસાવ્યું વ્હાલ ને ભીંજાઈ ગયું મારૂ મન,

છાંટાના સ્પર્શનો કમાલ ને ઝૂમી ઉઠ્યું મારૂ તન.

વરસ ઝરમર ઘોઘમાર ન રહી જાય કોરૂ એકેય અંગ,

હૈયુ હેતે હરખાય જાણે મળી ગયો સાજનનો સંગ.

ભીંજાઈ પશુ-પંખી એના આનંદનો નથી કોઇ માપદંડ,

નદીએ ફેલાવ્યા હાથ લેવા બાથમાં જળપ્રવાહ અનંત.

વૃક્ષો કરે નાચગાન ભૂલી ભાન એની મનગમતી આ મૌસમ,

જગનો તાત થયો તૈયાર સૌને પોષવા ઉગાડવા માટે અન્ન.