ઉધારનું આયખું

જેણે આપી એની જ અનામત,

 ઉધારનો શ્વાસ જેમાં એની કરામત,

 ભરોસો ખાલી એના પર,

 વરસે તો લીલી વાડી ને ધારે તો ધંધે લગાડે,

 આયખું ઉજળું ને મેલ મણનો,

 છતાં ધમકી આપી આખી દુનિયા ગજવે,

 આ કાળા માથાનો માનવી,

 'જીવન' આખું રખડે, સમય એમ જ ફેળવે,

 કોણ સમજાવે એને કે,

 વિશ્વાસ રાખી જીવે એ જ પાક્કો માલ મેળવે.