ત્રાહિમામ હું

શી ગણતરી મારી આજનાં આ કાળમાં,

એ કૉરોના વગર વાંકે લપટાયો જો હું કાળઝાળમાં,

કથની કહેવા જેવી જરીકે નથી તારી, તપતી

ધૂપની ઉકળતી - ઠારતી મૃત્યુ કેરી ઝંઝાળમાં,

ટચૂકડો એક વાઇરસ ક્યાંક કોઈ વિદેશથી આવ્યો,

ટપ ટપ ટપકાવવા લાગ્યો માણસોને પરસાળમાં,

તારે કારણે જ હે કૉરોના વાઇરસ,

નાનાં નાનાં ભૂલકાંઓ નથી જઈ શકતાં નિશાળમાં,

પાસ્તા, પિત્ઝા, બર્ગર, સેન્ડવીચ ને ફ્રાઈઝ ભૂલ્યા,

સંતોષ મળ્યો લાંબા ગાળે સહુને ભાતદાળમાં,

નખરાં નિતનવા ભૂલવા જ પડ્યાં મેકઅપ વગરનાં,

ઘરનાં કામોમાં ભૂલું ક્લિપ નાખવાનું ય વાળમાં,

કાશ રહેતાં હોત અમેય ઊંચી ઊંચી ઈમારતમાં, 

ફરવા મળત ટેરેસ પર, હાય રે કિસ્મત,

રહું છું હું તો જર્જરીત ચાળમાં,

દિવસભર ન ધોવા પડે વારેઘડિયે વાસણો એટલે, 

જમી લઈએ છીએ અમે ભોજન એક જ થાળમાં,

ઑનલાઇન સ્ટડીઝે તો પત્તર ખાંડી નાંખી મારી,

સ્ટુડન્ટસ ને બદલે હોમવર્ક પૂરું કરતો બાપ જ સારસંભાળમાં,

એક ને એક ફિલ્મો જોઈ લર્ન થૈ કે ઊંઘમાં ય પ્રશ્ન ઉદ્દભવતો,

થ્રિ ઇડિયટ્સમાં ફિલ્મમાં - શું ચોંટાડયું'તુ નાળમાં !

બૉસની ત્રાડ ને બૈરીની રાડથી થાક્યો હવે હું બહુ,

ક્યાંક જઈ છુપાઉં તો, પોલીસ ન મોકલતાં મારી ભાળમાં,

પૈસાની તંગી ને વસ્તુઓની ઓછપ, ક્યારે મટશે,

કાશ ! પ્રભુ અપાવી હોત તેં નોકરી મને ટંકશાળમાં,

હવે તો કર રહેમ ખુદા, ક્યાં સુધી તડપાવીશ અમને ?

નવતર પ્રયોગ કર ને કૉરોના ભગાવ,

૨૦૨૧ વર્ષનાં નિકટતમ કાળમાં.