તો હું માનું

બહુ થયું કશ્મીર ! તારું ખમીર હવે તો જગાવ,

જો લૂંટી ચાલ્યા તેં ખીલવેલા તારા જ ગુલાબ !

જન્નત કહેવાય એવું રે કશ્મીર ! જો નવો બદલાવ,

ઉગામી શસ્ત્ર, શાસ્ત્રોમાં શોધી ખામી, જન્માવતો અલગાવ !

શાલીમાર બાગની શોભા, ડાલ લેકનું નિર્મળ જળ, ને ઉનાવ,

'હું તારો, હું તમારો' કહી જીતતા આવ્યા સૌ ખુદનો ચુનાવ !

કુંજ ગલીઓમાં ખેલતા નાનકડાં ભૂલકાંઓ હવે બતાવ !

ઢૂંકીનેય જોઈ નથ શકતા એને અંધવિશ્વાસે ન રમાડ !

કુદરતને ખોળે ખુશી પ્રસરાવતા એ જીવોને જીવતા શીખવ,

હિંદુ, મુસ્લિમ, શીખ, ઈસાઈનો ભેદભાવ એમનામાં ન સળગાવ !

બિન્દાસ હરીફરી શકે એ માહોલ જગાવી બતાવ,

અણનમ રહી બતાવે જો તું દ્વંદ્વમાં, હે પશુ મને મનાવ ! 

લાલ, રક્ત એક જ રંગનું સૌનું, જો વહે કોઈમાંથી ય ટપકાવ !

ભિન્ન નીકળે તો હું માનું, કશ્મીર તારું, ન મારું, જાવ !