તમે ગયાં તો એ ય વસાયું

સમજ નથી કે શું ખોવાયું;

સરનામું કે ધવલ ધજાયું !

કંઠ હજુયે યાદ કરે છે--

મનગમતું જે સાચું ગાયું !

સ્વયં સરોવર જેવું અત્તર

ગૂમ થયું છે બનતાં ફાયું !

વાસ્યાં કેડે વરસો વીત્યાં

તાળું એમ જ નથી કટાયું !

વરસોનો અભ્યાસ હતો પણ--

નસનસ વ્હેતું ના જ લખાયું !

લખલખ કરતાં શું શું ખોયું;

આજુબાજું; દાયું-બાયું ?

દ્વાર હતું હંમેશાં ખુલ્લું--

તમે ગયાં તો એ ય વસાયું.