ગૂમ

આખું આકાશ મારી આંખમાં

ને આંખ મારી થઈ ગઈ છે

તારામાં ગૂમ ; કીધું; મનને

કે ઝૂમ જરી ઝૂમ જરી ઝૂમ !

લીલીછમ ચુંદડીમાં ટાંકેલાં આભલાં

ને આભલાં સૌ ઝિલે ટહુકાર,

બિંબ-પ્રતિબિંબ સમો ઝળહળતો

જાઉં જાણે બઝતો હો મીઠો મલ્હાર !

સાંજ પડ્યે આરતીનાં ઘંટનાદ વચ્ચે

આછાં અંધારામાં ગૂમ !

ચંચળતમ સાંજ છે કે ચંચળતમ જાત છે

ચંચળતમ લાગણીને સંગ

પગલામાં અટવાતી જાય પેલી પાનીઓ

કે પાનીનો ગુલાબી રંગ?

આખરમાં સમજાયું એટલું કે ચં

ચળતમ આંખોનાં પારામાં ગૂમ !

મયખાનું આખો ને આખો સંસાર

હોય અમથો રે પ્રગટે ઉજાસ,

ચોગરદમ ઢોળાતો સોમરસ હોય

ત્યાં સોમરસ પીએ છે ઘાસ !

હોવાનું પ્રગટે જ્યાં ભાન થતો

લાગું છું તારાં કે મારામાં ગૂમ !